18-09-2012: Islands, Whales & Bears

Vandaag gaan we dus weer op walvis- en berenjacht. Vooraleer het echter zover is moet eerst de was nog worden gedaan. In de tijd dat de machines draaien, bezoeken we het 'Ucluelet Aquarium'. De verwachtingen zijn niet erg hoog gespannen en dat blijkt dus een misser te zijn. Het is er niet erg groot maar des te interessanter. Aanvankelijk zijn we de enige bezoekers en we krijgen dus een privé-rondleiding van een enthousiaste medewerker. Centraal staat een groot bassin met de grotere zeedieren en planten en rondom staan kleinere bakken waar we met de handen in mogen om zeesterren en andere levende wezentjes aan te raken. Wanneer er toch wat meer volk binnenstroomt mogen we 'zelfstandig' rondlopen. Het is hier dus een stuk spannender dan in de kerk van Heppeneert ;)

Alle zeedieren komen uit het gebied tot 5 km van de kustlijn en ze worden voor de winter allemaal weer vrijgelaten. Het is dus niet zoals in een dierentuin bij ons. Het water in de bassins wordt voortdurend aangevuld met het water van de haven. De kleinste wezentjes worden als het ware vanuit de haven opgezogen en spoelen ook weer weg in de haven. Het is in feite een voortdurende kringloop.

Wanneer de was droog is, wordt wat proviand ingeslagen en eten we nog wat om tegen 12:30 te vertrekken naar de haven voor onze 'Islands, Whales & Bears' tour met Subtital.

Bij aankomst kunnen we onmiddellijk aan boord van het kleine schip met de naam Dixie IV. Er is plaats voor 12 passagiers, maar gelukkig zijn we maar met 8. De schuit heeft duidelijk haar beste jaren achter de rug. Tuffend verlaten we de haven en varen langs de rotskust richting Pacific. Na een tiental minuten worden we ingehaald door de tweede boot van Subtital, de zodiac Discovery. Het heeft er veel van weg dat deze ons de weg wijst, want wanneer hij voor één van de vele eilandjes halt houdt zet onze kapitein ook koers in die richting. Al snel ontdekken we waarom: er zit een Bold Eagle in een boom. Na een paar minuten gaat het verder en dan wordt halt gehouden voor een strand waar twee zwarte beren - een moeder met 'cub' - ronddwalen. We blijven op ruime afstand en wanneer de twee er na een vijftal minuten genoeg van krijgen en in het bos verdwijnen, vertrekken we richting open water. Volgens 'Sports Tracker' hebben we de ongelofelijke snelheid van 15 km/u (in Telegraph Cove was dat meer dan het dubbele) en er is in geen velden of wegen enige teken van walvisactiviteit. We beginnen al te vrezen dat we ons geld net zo goed in de oceaan hadden kunnen gooien wanneer de kapitein enkele bruinvissen ziet. Hij meldt in één adem dat we binnen 5 minuten ook een walvis in het vizier zullen krijgen (zou die ergens aan een ketting op ons liggen wachten?). Maar inderdaad, plots duikt een stukje rug en vin even boven water. Vermoedelijk een humpback. Iets verderop zien we ook een Gray Whale naar lucht happen, maar de skipper denkt dat we daar niet veel meer van te zien krijgen en gaat voor de humpback. Blijkbaar hebben ze gisteren en vanochtend in hetzelfde gebied een 'friendly' humpback gezien. Deze heeft de gewoonte richting boot te zwemmen. Normaal gesproken dienen we 100 meter afstand te houden, maar wanneer de walvissen richting boot zwemmen kan korter ook. Voorlopig blijft de kolos net onder de oppervlakte drijven en spuit hij af en toe een fontein op.

Na een tijdje zijn we getuige van wat zeeleeuwen verstaan onder een spelletje 'walvisje-plagen' . Ze tollen voortdurend rond de humpback en deze wordt daar in zijn nervositeit actiever door. Voor het eerst horen we een humpback 'van zijn krammen' maken. We blijven drijven op de voorgeschreven 100 meter afstand (maar ze hebben hier blijkbaar korte meters) tot de walvis weer duikt. En plots zien we hem onder water vlak bij de boot. Op maximum vijf (5) meter afstand komt hij naar boven! Wat een beest! Hij draait rond de boot, komt aan de andere kant nog eens naar boven en verwijdert zich dan weer. En wij maar denken dat het een saaie namiddag ging worden ;)

We maken nu plaats voor de zodiac, die blijkbaar naar hier werd geroepen, en varen tot aan enkele rotsen waar weer een troep zeeleeuwen huist. Voor de rotsen drijft een kluwen zeehonden in het water. Ruiken doen we niets en dat verwondert ons.... tot we naar de andere kant van de rotsen drijven! Mijn lieve Heer, hier moet je écht niet meer dan een neus opsnuiven. Mireille, ik denk dat jullie daarom niets geroken hebben, jullie stonden aan de goede windzijde.

Het wordt nu stillekes aan tijd om terug te varen en dat doen we via de 'Broken Islands', een onderdeel van het Pacific Rim N.P. . We vangen nog even een glimp op van een gray whale en zijn dan getuige van een natuurfenomeen dat wij, landrotten, niet kennen: zeemist. We hadden heel in de verte al een nevel zien hangen, maar op goed een kwartier tijd zijn we helemaal ingesloten door de mist. Zelden zo een snelle weersverandering gezien. Het gekke is, dat de zon - weliswaar afgezwakt - blijft schijnen.

Eenmaal terug in de haven is het weer helder, maar niet voor lang want om 17:30 trekt de mist landinwaarts en koelt het flink af. Die zonsondergang fotograferen wordt niets vandaag. Misschien maar goed ook want de teller staat op nét geen 500 foto's vandaag. Natuurlijk kan ik er daar zo'n 400 van 'weggooien'. Er komen nog 84 foto's in het album. Ik weet het, te veel, maar het is zo moeilijk kiezen. Maar goed dat de tijd van fotorollekes voorbij is, want dan had ik een rugzak moeten vullen met deze ondingen ;)

Morgen gaan we richting Pacific Rim N.P. en Tofino.

Het weerrapport kennen jullie ondertussen en de gereden afstand is 10 km, hetgeen we afronden naar '0' ;)

Op foto klikken voor groot formaat: