05-09-2012: Kootenay N.P.

Vandaag gaat het dus naar Kootenay N.P. .

Wanneer we opstaan is het al gedeeltelijk bewolkt en volgens het weerbericht kan er een enkele bui vallen. Na het ontbijt overleggen we met Anneke & Carmelo hoe we de dag het best invullen. Uiteindelijk besluiten we eerst naar Marble Canyon en de Paint Pots (op voorwaarde dat de brug hersteld is) te rijden en daarna nog een stukje dieper het Park in tot aan Simpson River. Daarna zullen we het Fairmonthotel, de Bowfalls en Cave & Basin in Banff eens gaan bekijken.

Eerst gaan de 'meisjes' echter nog zorgen voor wat eten terwijl ik de auto te drinken geef (gemiddeld verbruik overigens rond de 10 liter en dat met een 3500 automatic is niet slecht - en de benzine kost hier ongeveer € 1/l).

Onderweg naar Kootenay betrekt het echter steeds meer en het is slechts 10° (wat achteraf het warmste moment van de dag zal zijn geweest!).

Aangekomen aan de Marble Canyon lezen we dat de Paint Pots niet via de highway zijn te bereiken. We kunnen wel van hieruit een 3,5 km lang pad volgen tot daar. Maar eerst lopen we tot aan het begin van de canyon. Dit is de plek waar in 2003 zo'n 170 km² zijn afgebrand en waar je een mengeling tussen leven en dood (van de flora natuurlijk) ziet omdat al de dode bomen nog allemaal aanwezig zijn.

Nadat we de canyon gezien hebben, besluiten om dan toch maar vanaf hier te voet te vertrekken naar de Paint Pots (http://en.wikipedia.org/wiki/Kootenay_National_Park). Vorig jaar hebben we ze ook al niet kunnen zien omdat er toen een nieuwe brug werd gebouwd. Wanneer we goed en wel vertrokken zijn, begint het te druppelen. Even twijfelen we of we zouden omkeren, maar we zijn toch zeker niet van suiker hé. Hoe dichter we bij ons doel komen hoe harder het regent en wanneer we bij de 'Pots' aankomen draait één of andere idioot de hemelsluizen helemaal open. Gelukkig staan er informatieborden met een klein afdakje boven en daar gaan we dan maar wat schuilen, ondertussen onze sandwiches opetend. Het blijft echter gieten en er zit niets anders op dan terug te keren. Het pad is ondertussen volledig ondergelopen, de struiken doornat zodat onze broekpijpen tot aan de knieën doorweekt zijn (net zoals de rest van onze kleding eigenlijk).

Wanneer we door en doornat aan de auto komen (vier verzopen katten zien er nog deftiger uit en maar goed dat we niet van suiker zijn want er zou niet veel van ons zijn overgebleven), druppelt het enkel nog wat. Ik weet niet wie dit weer verdiend heeft, maar toen we vorig jaar met z'n twee hier waren hadden we prachtig weer... ;) Volgens pa heeft het toch nog een voordeel: we zullen vandaag niet licht vergeten (schrale troost).

Nadat we de natte spullen hebben uitgetrokken rijden we toch maar verder naar Simpson River. Na zo'n 30 kilometer blijkt de weg (en de rest dus ook) helemaal droog te zijn. Eenmaal aan Simpson regent het echter weer dat het ze*kt. We draaien ons maar weer om, stoppen even aan Vermilion Crossing om een tas koffie te drinken en rijden daarna via de Bow Trail (de oude weg, nu HW 1A) naar Banff. We hopen langs dit rustige traject tenminste nog wat wild te zien, maar zelfs dat vindt het niet de moeite om bij dit weer de toeristen te plezieren. Hoe dichter we bij Banff en Canmore komen, hoe witter de bergtoppen worden. Is dit een zomer- of wintervakantie (help, we hebben geen sneeuwkettingen bij)? Het is 17:30 en de thermometer geeft 6° aan!

Op een drafje gaat het nog langs Fairmont en de Falls. Cave & Basin blijkt gesloten.

Nu vlug een warm bubbelbad en daarna nog wat eten en dan zit onze laatste dag in Canmore er al weer op. Morgen via de Icefields Parkway naar Jasper. Hopelijk is het dan mooi weer, dan levert de sneeuw van vandaag in de bergen tenminste nog mooie plaatjes op.

Over het weer hoef ik dus niets meer te vertellen (zo vlug mogelijk vergeten!) en we hebben zo'n 250 km droog in de auto gezeten.


Op foto klikken voor groot formaat: