03-09-2012: Kananaskis Country

Na een redelijke nachtrust loopt de wekker weer om 07:15 af.
Het ontbijt is zoals gewoonlijk weer voortreffelijk. Willem, de zalmomelet was een plezier voor de smaakpapillen ; )

Na nog een gezellige babbel en het in ontvangst nemen van wat later gouden tips blijken te zijn, vertrekken we richting Safeway voor het uithalen van de picknick. Het is weliswaar zwaar bewolkt en koud, maar het zou tegen de middag moeten gaan opklaren (niet dus!).

We gaan de Kananaskisroute volgen, net als vorig jaar maar dan in omgekeerde richting zodat we toch weer andere uitzichten hebben. Op deze route hebben we vorig jaar onze eerste grizzly beren gezien, dus wie weet...

De eerste kilometers gaan via de HW1 en 40 tot Kananaskis Village. Hier zijn we vorig jaar niet geweest en, op een mooi uitzicht over het dal na, is er niet veel te zien of te beleven.

Van hieruit rijden we verder naar de Highwood Pass (2206 m) om een korte wandeling naar de Highwood Meadows te maken. Wanneer we hier uitstappen (het is inmiddels 12 uur voorbij) is het 8° C, maar door de ijzige wind voelt het aan als enkele graden boven 0. Gelukkig is het een korte wandeling en het lezen van de vele informatieborden slaan we dus maar over.

Terug de auto in, zetelverwarming op, en een stukje terug van waar we gekomen zijn om een wandeling naar Elbow Lake te maken. Twee jassen over elkaar aangetrokken want op de parking snijdt de wind nog steeds door alles heen. Het eerste stuk gaat echter redelijk steil naar boven en na een paar honderd meter vliegt de eerste jas al weer uit. We hebben onderweg al een paar Rocky Mountain Sheep gezien en nu treffen we op een veld met allemaal kleinere rotsblokken (steenlawine?) een hoop marmotjes en grondeekhoorns aan. Na zo'n 1,5 km lopen (meestal bergop) komen we aan het prachtige Elbow Lake. Je kunt rond het meer wandelen, maar wegens tijdsgebrek - het is ondertussen dik 2 uur - besluiten we terug te keren.

Vanwege de kou worden de sandwiches dan maar in de auto opgegeten.
Aan de afslag naar het Peter Lougheed Visitor Center staat weer een kudde sheep het asfalt af te likken. Omdat we het Center vorig jaar al bezocht hebben rijden we nu door naar het Lower en Upper Lake. Deze twee meren hadden we vorig jaar niet gevonden, maar in plaats daarvan kregen we toen de beren te zien. Dit jaar dus geen beren maar wel meren. Het is nog steeds bewolkt met redelijk wat wind en dus houden we ons hier niet te lang op. Het is trouwens frappant vast te stellen dat de meren bij bewolkt weer slechts een fractie van de schoonheid bij zonneschijn hebben.

Nu gaat het terug richting Canmore. Deze weg is 64 km lang waarvan 60 km onverhard zijn. Over een afstand van 45 km heeft hij wel bijna de breedte van een weg met vier rijstroken bij ons. Al aan het begin van deze weg zien we 2 'elks' het bos invluchten. Enkele kilometers verder doen 2 'whitetaled deer' hetzelfde met de staart omhoog ipv tussen de benen. Het plan is om in de Mount Engadine Lodge een 'afternoon tea' mee te pikken (tip van Carmelo). Net als vorig jaar zien we hier weer een moose. Deze staat aan de afslag naar de Lodge te grazen. Wanneer we stoppen kijkt hij eens 'koelomp' onze richting uit, maar beweegt verder voor geen meter. Een stuk verderop staan nog twee auto's stil, dus dat betekent dat daar ook iets te zien valt en inderdaad, aan de creek staan nog 2 moose te grazen.

Om 16:45 aangekomen in de lodge blijkt dat de afternoon tea loopt van 15 tot 17 uur, daarna wordt alles opgeruimd en worden de voorbereidingen voor het diner aangevat. Tegen een gunsttarief mogen we echter nog mee aanschuiven om de verschillende soorten kaas, tortilla's met sausjes en verschillende zoete gebakjes (echte kaloriebommetjes) te proberen. Het geheel kan weggespoeld worden met sterke koffie of 12 verschillende soorten thee. Op onze vraag of we eventueel mee kunnen dineren wordt geantwoord dat we dan hadden moeten reserveren (plaats voor 30 eters) maar dat dat zinloos was geweest want alles is volgeboekt tot 19 september! Nu moeten jullie weten dat in een straal van 30 km geen levende ziel woont en dat de lodge alleen via de ellendige onverharde weg kunt bereiken. Het eten moet dus wel van een zeer uitzonderlijke kwaliteit zijn. Menig Maaseiks restaurant zou stikjaloers zijn op zo'n reserveringen.

Nadat we dus onze afternoon tea binnen hebben besluiten we onmiddellijk dat we vanavond gewoon wat soep naar binnen zullen lepelen (denk aan die buiken van gisteren). Het gaat nu verder naar Mount Shark. Dit is in de winter een biathlonparcours maar nu heb je er een prachtig uitzicht op de bergen.

Daarna wordt het laatste stuk naar 'huis' afgehaspeld. Het is nu 21:25, de soep is net naar binnen gelepeld, dit stukje bijna af en misschien worden de foto's nog gesorteerd. De jetlag zit ons nog steeds op het lijf dus oud zullen we vandaag niet meer worden ;)

Zoals gezegd was het de hele dag bewolkt, gemiddeld zo'n 8 à 10° (een uitschieter naar 13° was van korte duur) en hebben we ongeveer 37 druppels regen geteld.
En al weer een kleine 250 km rondgereden.

Op foto klikken voor groot formaat: