04-09-2012: Banff N.P. en Yoho N.P.

Vandaag wordt een dag waarop we weer verschillende déja-vu's zullen krijgen.

Het wordt eentonig maar het ontbijt was weer om de vingers bij af te likken.

Omstreeks 9:30 starten we dan richting Lake Louise. Het blijkt er nog vrij rustig te zijn, maar toch houden we er ons niet te lang op. Na enkele verplichte foto's gaat het naar het volgens ons veel mooiere Lake Morraine. Vorig jaar zijn we ipv tot op het uitzichtpunt te lopen, langs de oever gewandeld. Nu doen we dit laatste dus niet, maar klimmen tot op wat een hoop opeengestapelde rotsblokken lijkt. Van hieruit heb je een fantastisch zicht over het groen-blauwe meer. Na een kwartiertje genoten te hebben vertrekken we er met enige tegenzin, want we hebben nog heel wat kilometers voor de boeg.

Tegen kwart na 12 nemen we de Lake Louise Gondela aan de andere kant van de 'stad'. Dit is ook voor ons nieuw, want vorig jaar hebben we dit niet gedaan. We nemen een combi-ticket lift/lunch omdat je dan boven dus een lunch kunt nemen (denken we...). Onderweg naar boven roepen onze 'tegenliggers' plots dat er een grizzly te zien is aan onze rechterzijde. En inderdaad, iets verderop kont er zo'n teddybeer aangewandeld. Alleen jammer dat we ons allemaal moeten omdraaien in de liftstoel om hem fatsoenlijk in het vizier te krijgen, maar toch,we hebben onze eerste beer gezien.

Boven aangekomen blijkt er een mooi opgezet informatiecentrum over het 'wildlife' te zijn en heb je een fantastisch zicht op Lake Louise en de achterliggende bergen met glaciers. Naar een restaurant waar we onze lunch kunnen nuttigen zoeken we echter vergeefs. Blijkt dat we deze toch beneden in het reusachtige gebouw aan de lift moeten nemen. Op zich geen probleem, ware het niet dat de lunch maar tot 14:30 duurt en het ondertussen dik 12:45 is geworden. Dus gaan we met gepaste spoed door het informatiecentrum en om 13:45 zitten we al weer in de lift naar beneden. De lunch is goed te verteren (zeker als je weet dat een combiticket maar zo'n $ 7 duurder is dan een gewoon liftticket.

Tegen 15:00 uur zitten we weer in onze 'little tank', op weg naar Emerald Lake, zo'n 70 km verderop (een kattensprong dus). Onderweg houden we echter nog even halt aan de Spiral Tunnels, een systeem van spoorwegtunnels om een steile afdaling te vermijden. Wanneer een trein uit de tweede tunnel komt, zie je de laatste wagons nog de eerste tunnel - die hoger of lager ligt naargelang de rijrichting - binnenrijden. Surf eens naar volgende link voor een video, dan wordt het duidelijk: http://www.youtube.com/watch?v=VGUao4Uh3Ak&feature=related . Natuurlijk is er in geen velden of wegen een trein te bespeuren en op de infoborden is te lezen dat de treinen zeer onregelmatig rijden, dus rijden wijzelf maar onverrichter zake verder.

Aan het Emerald Lake kun je bij windstil weer prachtige foto's met weerspiegeling in het water maken. Vandaag staat er echter weer te veel wind, zodat deze vlieger niet op gaat. Dit is trouwens het Lake waar ik vorig jaar een dure SD-kaart heb moeten kopen omdat de andere nog in de PC stak ;). Vanaf nu gaat het weer via dezelfde weg terug. Klinkt eentonig, is het echter niet omdat je nu alles langs de andere kant ziet en dat is wel degelijk een verschil.

We stoppen nog aan de Natural Bridge en aan de Takakkaw waterval. Ik kan hier nu hetzelfde schrijven als vorig jaar, maar lees het verslag van toen maar. Enige verschil is het gezelschap en het feit dat er meer sneeuw op de toppen van de bergen ligt.

Op de terugweg van de waterval zien we dat er een trein stilstaat tegen de flank van de berg, vlakbij de tunnels. In sneltreinvaart (heb je hem?) rijden we dus naar het uitzichtpunt en even later komt de trein dus ook aan de tunnels. Twee locs trekken 71 vrachtwagons (ma heeft ze geteld, dus het zal wel kloppen) langzaam door de verschillende bochten en tunnels. Een speciaal gezicht dat je bij ons dus nooit zal zien ;) Eergisteren heeft pa zich trouwens tijdens het wachten op het eten geamuseerd met het tellen van 121 wagons, duurde een dikke 5 minuten!

Ondertussen is het al halfzeven en dus gaat het nu in één ruk naar Banff. Eerst wat door de winkelstraat slenteren en winkel in, winkel uit en dan nog wat eten.

Moe maar voldaan komen we rond 22:15 terug 'thuis' en kan het getyp beginnen. We hebben best wat af gelachen en pa heeft eindelijk toegegeven dat het hier indrukwekkender is dan in Oostenrijk (en dat wil al wat zeggen).

Vandaag was het weer een stuk beter; veel zon, wisselend bewolkt en rond de 16-17°. Door de wind voelde het in de schaduw toch nog vrij fris aan, maar we tekenen onmiddellijk als het zo blijft.
Er staan weer 300 km meer op de teller.

Morgen staat Kootenay N.P. op het programma waar hopelijk de weg naar de Paint Pots terug vrij is na een aardverschuiving eerder deze zomer. Vorig jaar konden we er ook al niet naar toe omdat er een nieuwe brug werd gebouwd. Afwachten dus of het dit jaar wel lukt.

Op foto klikken voor groot formaat: